Nou, 2 dagen marteling voor Martin, 2 dagen Luieren voorJohannes en 2 dagen wandelen/fietsen voor mij :p

Maandags ging het loos met de tattoo. Er werd gehamerd,gehamerd en nog meer gehamerd, erg prettig scheen het niet te zijn.. Ik heb de tijd benut om op mijn gemakje wat te wandelen en te fietsen in de omgeving. De mountainbike zag er veelbelovend uit,maar de versnellingen en de remmen werkte niet al te best, dus heb maar geen leipe dingen met dat ding uitgehaald en de stijle bergen maar opgelopen ipv gefietst. Onderweg wat korte wandelroutes gedaan,eentje ervan was wel gaaf, recht door een moeras heen, zat van boven tot onder onder de modder tegen de tijd dat ik er weer uitgebaggerd was.

Woensdag zijn we weer terug gereden richting hot water beach en Cathedral cove. Allereerst de wandeling naar de cove gemaakt. De wandeling was wondermooi, maar de cove viel wat tegen. Tegenwoordig staan er hekjes omheen en tig bordjes dat je er niet door mag lopen,dat staat in de folders en foto's er natuurlijk niet bij....

De volgende dag kwamen we erachter dat low tide niet elke dag op dezelfde tijd is,dus nu was ie ipv 10 uur 's morgens zoals vorige week opeens om 3 uur 's middags. Daar wilden we toch niet op wachten om ons gat te kunnen graven op het strand, hot pools zijn er genoeg en de meeste al kant en klaar,hoef je maar in te duiken zonder graafwerk te verrichten.

Dus wij meteen verder gestoomd naar Rotorua, aangezien de heren nu toch echt binnen een week op het zuid-eiland moeten zijn. We rijden nu langs de hoogtepunten even naar Wellington, waar de boot vertrekt en daarna rij ik weer terug omhoog om de rest van het noord-eiland te bekijken. In Rotorua stinkt het nogal. Hier is grote geothermale activiteit. Overal heb je riviertjes met heet water, blubberende modderpoelen, geisers, dampende gaten en alles stinkt naar rotte eieren. Neemt niet weg dat het gigantisch mooi is, al zou ik er niet bepaald willen wonen...

Allereerst wilden we het hoogtepunt van de stad bekijken,een geiser aan de rand ervan.Daar aangekomen scheen dat ding 43 dollar te kosten,wel een beetje veel voor een gat dat vanzelf water uitspuugd.Creatief als we zijn hadden we hier al snel een oplossing voor gevonden. De geiser was ook vanuit een hoek van het park te zien,zonder dat je naar binnen hoefde. Dus wij vanaf daar het geval bekeken, het was niet zoveel verder weg als wanneer je wel entree had betaald.

Daarna het stadspark bekeken. Daar waren overal dampende gaten en modderpoelen,niet het standaard park wat je in een grote stad zou verwachten.

Intussen hadden we wat rondgevraagd naar een goede kampeerplek,aangzien in de lonely planet (waar normaal wel de budget dingen in te vinden zijn) de goedkoopste plek begon vanaf 32 dollar. Iemand vertelde ons over een camping met hotpools en al voor maar 9 dollar,dus wij daarheen gestruind. Daar aangekomen bleek het dan toch nog 18 dollar te zijn, maar goed,met 6 hotpools erbij en alles best netjes verzorgd, dus nog steeds een redelijke prijs.Wij onze tentjes opgezet langs een riviertje met kokend water en fijn de pools ingedoken. 's Avonds werd het ongelooflijk mistig, je zag geen hand meer voor ogen,dat kokend water in combinatie met de koude avondlucht zorgde echt voor een zeer dichte mist.

's Morgens moesten we weer op tijd op, een andere geiser zou om 10.15 uitbreken, vlak bij de camping. Daar aangekomen scheen ook dat weer veel geld te kosten.Wij intussen bedreven in de zaak betoepen weer een oplossing bedacht om er toch bij te zijn zonder ons te laten afzetten. Auto ietsjes verderop geparkeerd en erin gelopen ipv erin te rijden,want alle auto's werden gecontroleerd op ticket,voetgangers niet. Nu konden we er echt met de neus op zitten,net zoals de mensen die wel op de gebruikelijke manier binnen waren gekomen. De mensen die het park runnen betoepten de zaak ook,want ze gooiden een of ander goedje in de geiser zodat ie ging spuiten en bovendien waren het niet de 20 meter waarmee ze reclame maken,maar hooguit 10. Nog steeds indrukwekkend natuurlijk ;)

Daarna nog even terug naar de camping om een duik te nemen en een douche en weer fris op pad naar de volgende onderneming. Dat werden de Haku falls.Dat was wel gratis, zoals zich dat hoort voor natuurfenomenen. Het water daar was fabelachtig mooi helder blauw met wit schuim. Het stroomde met zulke kracht,dat er een 200.000 liter per seconde erdoor denderde. Hierdoor grote zuurstofopname en de prachtige kleuren.

Daarna verder naar Taupo,waar een gigantisch meer ligt en ergens daarin mooie figuren in een rots gekerft. Het oorspronkelijke plan was om daar morgen gezellig naar toe te kajakken,maar na een wandeltochtje door de stad en wat informatie-inwinning,blijkt het 3 uur peddelen enkele reis te zijn. Dat ziet deze blondine toch niet zo zitten,om het allereerste kajaktochtje op zulk gigantisch meer te doen en dan ook nog meteen zo ver. Liever toch een stabieler bootje dan zo'n kajak die bij het minste of geringste op z'n kop ligt... Nadat ik me uit de onderneming terug trok, trok Martin zich er ook uit terug, die heeft net zo weinig vertrouwen in zijn zwemkunsten als ik, dus Johannes is nu zwaar teleurgesteld. Hij is een uitstekend zwemmer,dus die maakt het niks uit om midden in zo'n groot, diep meer in het water terecht te komen,maar ik denk dat het voor minder goede zwemmers een levensgevaarlijke onderneming is :s Ze adviseren hier om een mobiele telefoon mee te nemen voor het geval dat je in de problemen komt, maar bellen tewijl je verzuipt is niet echt zo'n handige noodoplossing in mijn ogen. Naja, we zullen zien wat dit watje voor oplossing bedenkt om toch daar te komen. De toeristenboot nemen is uiteraard de handigste oplossing, maar lang niet zo leuk als zelf een roeibootje op de kop tikken om daar te komen :p