Nou, hehe, het lijkt weer een beetje op de bewoonde wereld hier.

De East cape is redelijk dunbevolkt en de voorzieningen zijn er niet echt helemaal op orde. Hier en daar een primitief supermarktje waar wat oeroud voedsel te koop is, om de 200 km een tankstation, mobiel telefoonnetwerk wat het maar heel af en toe doet als je geluk hebt, internet dat trager is dan een slak (als er al internet is). Verder een hoop mooie baaien en bergen, een heleboel vissen en vogels en een stel mini-dorpjes, waarbij elk dorpje eigenlijk gewoon 1 familie is, er wonen weinig niet-bloedverwanten.

Het was wel prachtig om er te rijden, al was het wel oppassen geblazen aangezien en vaak stukken weg weggespoeld waren door de regen of er een groot rotsblok op stukgeslagen was. Maar buiten dit soort kleinigheidjes was het supermooi. Helaas ook supersmal, want veel foto's kunnen maken heb ik niet, veel mogelijkheden om langs de kant te gaan staan waren er niet.

Ik ben een paar dagen bij die ene Maorifamilie gebleven, in Te araroa. Gewoon een beetje relaxen, wat bouwen aan de veranda, varkentje vangen, spinnen zoeken, vissen....

Bij het bouwen aan de veranda hielp zelfs omaatje van 81 mee. Ze was grote spijkers van 10 cm lang in de balken aan het slaan, met een grote lach op haar gezicht, ze vond het prachtig om mee te bouwen. Schijnbaar heeft ze het huis naast dat huis ook zelf gebouwd, ze was tevens ook de enige met verstand van zaken bij de bouw, want de rest deed allemaal braaf wat oma zei. Verder had ze een jong varkentje wat ze kado deed aan haar dochter. Die gingen we dus even met 4 man sterk vangen :p Het ging vrij proffesioneel, 3 drijvers en eentje die het diertje in een zak stopte en in de auto laadde. Varkentje vond het niet leuk, maar hij had zich al snel geinstalleerd in zijn nieuwe domein nadat ie uit de zak gelaten werd.

Irene, de dochter van de eigenares van het hostel bood ons aan om ons mee vissen te nemen. Dit leek ons wel leuk. Eerst een paar lessen op het gazon genomen, waarbij ik een mooie boom gevangen had en toen op naar de zee. Na een paar minuten hadden we al een mooie Kahawai te pakken. Alleen hadden we geen les gekregen in wat te doen met een vis, dus tja, hoe krijg je zo'n beestje nu dood :p

De dames waren inventief en zochten een mooie grote steen om het dierke op te leggen en een andere steen om hem de hersenen mee in te slaan. Na 2 flinke klappen bleef ie stil liggen, dus dat hadden we dan toch vrij professioneel voor elkaar gekregen.

Het klaarmaken hebben we dan toch maar aan de Maoridames overgelaten, we hadden allang door dat die een heel stuk beter weten hoe een vis te bereiden dan wij westerse dames.

De dag erna zijn we naar de east cape vuurtoren gereden, de grote bezienswaardigheid van die regio. Al toerend onze weg erheen gebaand tussen alle koeien die op de weg stonden en toen de 600 trapjes omhoog naar de toren. Onderweg kwamen we de andere gast (de enige andere gast) van het hostel tegen, die de namiddag ervoor was gearriveerd.

Dat was een ecoloog die op zoek was naar een bepaalde spin, die alleen maar hier zou voorkomen. Hij verbracht zijn hele dag met door het bos struinen en takken en stenen optillen in de hoop dat hij de spin zou vinden. Wij vonden het toch leuker om wat te luieren bij de vuurtoren, dus dat deden we ook. Daarna weer terug naar het hostel om daar verder te luieren en tegen de avond was spiderman ook weer terug. Maar hij was nog niet klaar, hij wilde nog een stuk bos afzoeken en vroeg of we mee wilden helpen.

Vera had er niet zo'n trek in, maar ik vond het wel grappig om eventjes met zo'n gekke spinnemeneer op pad te gaan. Dus het bos in en elk spinnetje voor zijn neus gehouden zo van: ' is dit 'm ?' :p Maar het waren steeds de verkeerde, dus uiteindelijk een paar spinnevallen gezet en terug naar het hostel.

Intussen vond ik dat ik lang genoeg geluierd had op die plek en weer verder gereden. Zo nu en dan eventje gestopt om van het uitzicht te genieten en uiteindelijk dan aangekomen bij de volgende halte voor de nacht, Maraehako bay. Hier lag ook een allerschattigste backpackers, een backpackers resort zelfs met een bordje erbij: welcome to paradise.

Het zag er ook werkelijk paradijselijk uit. Recht aan een baai , een grote cristmastree ervoor en de bouwstijl van het huisje zelf deed me nog het meest denken aan een gigantische boomhut. Ik zette snel mijn tentje op, tussen de boom en het water in zodat ik zodra ik mijn tentdeur opendeed meteen prachtig uitzicht had op de zee. Op dat moment leek dat nog een prachtig idee :p

Ik was nog niet goed en wel klaar en toen werd de boot gestart, of ik zin had om mee te gaan vissen. Achja, zo vaak krijg je geen gratis vistripjes aangeboden, dus snel de boot op geklauterd, nog net het bewustzijn gehad om mijn fototoestel uit mijn tent te grissen en op naar de zee. De eigenaar van het hostel had al aas uitgezet. Hij had een lange lijn van 40 meter laten zakken met een stuk of 50 haken eraan met aas en dat hoefde ie alleen nog maar omhoog te takelen. De lijn was gevuld met zeker 10 grote snappers en nog een paar kleintjes. Dit noemde ie een slechte vangst, blijkbaar is het normaal meer :p

Die avond werd dus een feestmaal met veel vis, een ketel met gekookte vissenkoppen, wat gerookte vis en wat visfilet. Na het feestmaal werd het vuur aangestoken en gingeneen aantalgasten en de eigenaar (Pihi) gezellig rond het vuur klessebessen. Maar niet voor lang, want we hoorden possums in de boom. Pihi had het blijkbaar niet op die beestjes, want meteen werd een grote lamp gehaald en ging ie er met stokken op gooien. Daarbij keek ie echt niet waarheen hij gooide, want een aantal knalden op de auto's en er vlogen er ook heel wat richting mijn tentje. Ik hem er even op attent gemaakt dat mijn tentje niet stok-proof was en toen werd het iets voorzichtiger richting mijn tentje, maar nog steeds veels te dichtbij voor mijn idee. Mijn auto stond gelukkig een heel stuk van het gebeuren af, dus het waren allemaal auto's van andere mensen, die wss al lagen te slapen die geraakt werden.

Gelukkig was mijn tentje nog heel en kon ik fijn gaan slapen nadat hij uitgegooid was. De possums waren uiteraard niet geraakt, ik had het idee dat ze het wel grappig vonden, want ze bleven doodrustig een beetje knabbelen op de blaadjes van de boom, er was niet bepaald paniek onder de beestjes.

De volgende dag ben ik even bij de buren langsgegaan, die deden horsetreks. Ze hadden mooie rustige paarden, dus ideaal voor mij. We zijn een uurtje gaan rijden door de velden, door riviertjes heen en bergjes op. Wel allemaal rustig aan, want dat moet ik allemaal nog een beetje leren :p Verder wat gekajakt in de baai, kajaks kon je gratis nemen bij het hostel, dus waarom ook niet.

Pihi had me gevraagt of ik wat wilde WWOOFen aangezien het erg druk zou worden in het weekend. Aangezien ik het wel een mooie plek vond had ik daarmee ingestemd en hoefde ik niet meer te betalen om er te blijven en kreeg al het eten wat ik wilde. Dus het hele weekend daar wat de kamers opgeruimd van mensen die weer verder trokken enzo, paar uurtjes per dag wat werken en voor de rest luieren.

De dolfijnen kwamen ook een keertje op bezoek, zwommen even de baai in en dan weer terug naar de zee. Verder was het heerlijk rustig, totdat de bus van Straytours kwam. Die zat volgeladen met allemaal jonge europeanen.

Maar goed, gedaan met de rust van de east cape voor deze avond, opeens alles volgeladen met jonge guppies. Het leverde in ieder geval wel weer een feestmaal op, aangezien hier alles uit de kast gehaald wordt voor Stray (de belangrijkste bron van inkomsten voor de mensen die hier in de toeristenbranche werken). dit keer geen vissenkoppen, maar kreeft en vis die netjes gepresenteerd werd.

De volgende morgen vertrok de bus alweer lekker op tijd, dus toen was de rust weer terug. Verder hadden we een groep doktors van het ziekenhuis in Gisborne in het hostel en nog een paar losse gasten, maar allemaal wat rustigere en relaxte mensen die hier ook waren voor de rust.

Dus de rest van het weekend heerlijk genoten van de rust en zo nu en dan een beetje gewerkt.'s Avonds kwamen de possums weer terug, maar dit keer was Pihi beter voorbereid. Hij had zich een jachtgeweer geleend en nu was het toch snel gedaan met de possum. Nadat de eerste dood was, waren deandere 3 opeens foetsie (die beesten zijn ook niet achterlijk natuurlijk). Nadeel was alleen dat die ene die wel dood was, op mijn tent gevallen was en dat mijn hele tent van boven totbeneden onder het bloed zat. Verder alleen een heel klein scheurtje van waar ie nog netmet een klauw het zeil geraakt had, maar da'svrij minimaal, dat is goed te plakken.

Vanmorgen dan het bloed van mijn tent gewassen en weer vertrokken. Ik was nog niet goed en wel weg en toen was mijn band plat. Gelukkig zat ik nog op de zandweg die terugliep naar de snelweg toe, dus ik reed nog langzaam en kon nog rustig een veilig plekje zoeken om die te verwisselen. Geluk bij een ongeluk had daar een man problemen met zijn traktor en die was bereid om me een handje te helpen met de nieuwe band erop leggen, dat gaat een stuk sneller dan wanneer ik me dat helemaal alleen moest uitzoeken.

De eerste garage lag in Opotiki, dus daarheen gereden en daar viel de band nog te plakken, dus was ik lekker goedkoop weer klaar met dat gebeuren. Hier is ook tevens weer telefoonnetwerk, internet en winkels, dus nu ben ik echt weer terug in de wereld :p

Maar goed, komende week wordt veel rijden, de 13de vertrekt de veerboot naar het zuid-eiland vanuit Wellington, dus nu is het even uit met het geluier :(