Na Te anau ben ik naar de Milford sounds gereden. Hier loopt maar 1 weg heen van 120 km lang en dan stopt ie, dus dan moet je ook weer terug.

Winkels, tankstations, pinautomaten etc kun je er ook vergeten, dus het is wel een gebied waar je enigszins voorbereid heen moet gaan. De weg erheen is prachtig mooi, het is moeilijk om op de weg te blijven letten ipv de machtige rotspartijen en tig watervallen om je heen.

Onderweg zijn er genoeg stops waar je even van het uitzicht kunt genieten of een wandeling kunt maken, dus het nam voor mij de hele dag in beslag om halverwege te komen. Slaapgelegenheden zijn er ook vrij weinig, dus het werd een primitieve camping waar alleen een wc stond. Dus na lange tijd toch weer eens mijn gaskokertje nodig gehad en weer eens kunnen funkelen. Helaas was er alleen maar nat hout, dus funkelen ging niet 100% van een leie dakje, maar er kon wel een potje voer op gekookt worden en het andere potje op de gaskoker.

's Avonds nog fanatiek aan een nieuwe wandeling begonnen, maar daar was ik toch snel weer terug. Er was wel een erg leip bruggetje over een wild stomende rivier heen en verder was er niemand anders op het onzalige idee gekomen om juist die wandeling te lopen, dus ik had er wat twijfels bij of iemand me wel zou vinden als het fout zou lopen, dus maar weer braaf terug naar de camping.

Intussen had ik door waarom iedereen altijd zo hard klaagt over zandvliegen in de Sounds, want hier werd je idd levend opgegeten. Insektenspray vonden ze maar 5 minuten interessant genoeg om weg te blijven en daarna peuzelden ze weer vrolijk verder aan je. Enige dat helpt is alle huid bedekken met kleren :p

Maar dan weet je ook dat je in de natuur bent, het hoort erbij ;)

De volgende dag regende het, maar toch genoeg tijd genomen voor stops onderweg en van de omgeving te genieten. Ik ontdekte een prachtige wandeling naar een bergmeertje, maar die was gesloten. Heb even erbij staan te twijfelen of ik toch eens ging neuzen, maar goed, ze sluiten 'm niet voor niks en als niemand anders er ook lak aan heeft, dan kan het best even duren voordat ze je vinden als het fout loopt. Dus ook deze route maar even braaf gelaten voor wat het was.

Aangekomen bij het enige hostel in Milford sounds weer zoals gebruikelijk nieuwe vriendjes gemaakt en verteld over recente belevenissen oa over de mislukte wandelingen. Het duurde niet lang voordat ik iemand gevonden had die het er ook wel eens op wou wagen om naar de bergmeertje heen te struinen, een Amerikaan.

Dus de volgende dag, gelukkig een van de zeldzame zonnige dagen in de Sounds (ze hebben ongeveer 250 regendagen per jaar en 3 aardbevingen per dag) samen op pad om te ontdekken wat mis was met die route naar Lake Marian (het bergmeertje).

In de eerste instantie was er niks mee mis, maar na een tijdje liepen we uit bij een plek waar een steenlawine het pad verwoest had. Nu is het niet de eerste keer dat ik me bij zoiets uitloop, dus eigenlijk een beetje raar dat deze route nu wel gesloten was voor zo'n kleinigheidje. Mss omdat het een zeer populaire wandeling was voor allerlei idioten zonder enige sjravelervaring ofzo dat deze route wel dicht was. Maar goed, de route was nog goed te volgen, ze hadden hier en daar wat stenen op elkaar gestapeld waar ze van plan waren om een nieuw pad te maken, dus als je die truc eenmaal door had kon je vrij gemakkelijk de plek vinden waar het pad weer verder liep.

Door alle regen van de dag ervoor was het pad wel veranderd in een rivier, maar ook dat is een kleine hindernis die mensen die hier wel eens eerder een poging gedaan hebben om te wandelen wel gewend zijn.

Dus eigenlijk kwamen we zonder echte problemen tegen te komen aan bij het meertje en hier hadden we de luxe dat er totaal geen andere idioot het erop gewaagd had om toch de route te lopen en hadden we het hele meer voor ons alleen. Dus lekker de tijd genomen om van het uitzicht te genieten en een middagdutje te doen in de zon voordat we weer terug liepen.

Verder nog een andere route gelopen, die liep gelijk met het eerste gedeelte van de routeburnroute, een van de great walks in deze regio. Deze route liep over het alpine gedeelte, dus prachtige uitzichten over alle bergen eromheen.

De dag erna regende het uiteraard weer (je kunt in je handjes klappen als je 1 zonnige dag meemaakt in de Sounds). Ik besloot om mezelf te trakteren voor mijn verjaardag op een mooie cruise en underwaterdiscovery van de Sounds. Iedereen was een beetje aan het balen dat het zo hard regende, maar de tourleidster was een geboren optimiste en wist heel snel glimlachen op de gezichten te toveren. Turn your frowns upsite down, want we hebben een prachtige regendag met veel mooie watervallen zei ze heel enthousiast :p

Idd watervallen te over. Overal waar je keek, honderden, niet te tellen. Na een paar minuten braaf foto's gemaakt te hebben vond ik het wel welletjes, want zelfs een jap krijgt het hier nog niet voor elkaar om ze allemaal te fotograferen. Ze stuurden de boot ook lekker dicht op de watervallen, dus mocht je nog niet nat genoeg zijn van de regen, dan werd je het wel van de watervallen. Maar het was adembenemend mooi.

Op het einde van de tour werden we gedropt bij het underwater discoverycenter. Dit is een splinternieuwe atractie, je kunt een trapje af 10 meter onder water en daar zijn raampjes waar je naar buiten kunt kijken naar het rif en de vissen. Dus je hoeft niet eens de moeite te doen om je in een duikpak te hijsen om het onderwaterleven te bewonderen.Het centrum hangt los in het water, dus het gaat vrolijk mee omhoog en omlaag als het tij keert, best een ingenieus staaltje vakwerk.

Na de tour toch maar weer terug naar Te anau, Milford sounds (het dorp zelf) ben je vrij snel aan uitbezichtigd, het zijn ongeveer 4 huizen en voor de rest dan een bar, de haven en de vliegtuigjes waarmee je over de Sounds kunt touren en het hostel dan. In het hostel zelfs nog iemand tegengekomen uit Roermond en zijn pa werkt in hetzelfde ziekenhuis als waar ik ook werk, wat is de wereld toch weer klein :p

De Amerikaan was ook meegegaan op de cruise en ging ook weer naar Te anau, dus ik gaf 'm een lift (neem wel vaker mensen mee die ik in hostels heb leren kennen). Deze was echter zo lief om ook wat terug te willen doen en nam me mee uit eten :)

De volgende dag toch maar eens mijn verplichting als toerist vervullen en naar Queenstown gereden. Niet echt iets wat in mijn straatje ligt, maar goed, moest er toch langs en iedereen maakt er een stop, dus dan toch maar eens kijken wat er te zien is. Naar mijn mening niet veel. Het enige verschil met de meeste andere Nieuw zeelandse steden is dat hier meer kroegjes zijn.

Vandaag maar een wandeling net buiten de stad gemaakt, je kon met een gondeltje omhoog of gewoon zelf klauteren, dus ik heb uiteraard weer de moeilijke manier gekozen :p

Van het punt waar de gondeltjes stopten kon je nog ongeveer 5 uur omhoog wandelen, maar na 2 uur vond ik het wel weer welletjes (tja, je moet uiteindelijk ook weer die 5 uur terug wandelen).

Maar ik ben wel weer klaar met de stad, dus morgen weer eens verder kijken, zal wss wel richting de gletsjers gaan...