De oversteek naar het volgende continent staat alweer voor de deur!

Iedereen die een brief geschreven heeft om ons te helpen met de visum aanvraag: Heel erg bedankt! We hebben nog tijd voordat de aanvraag de deur uit gaat (dat gebeurd pas als ik een baan aanbod heb), dus als nog mensen eentje willen schrijven, dan kan dat nog steeds en wordt het nog steeds op prijs gesteld :) We hebben nu bewijs vanaf 6 maart en op zich genoeg verklaringen van derden die bevestigen dat we bij elkaar horen, maar in dit geval is 'hoe meer, hoe beter' zeker wel van toepassing. Buiten de stapel brieven en emails etc hebben we nog 4gb aan foto's en filmpjes, dus de immigratiedienst kan straks de lol wel op met dat allemaal doorpluizen :)

Een aantal weken ben ik dus druk geweest met de bewijzen voor de relatie te verzamelen, alles klaar te maken voor het NZQA en met het werk-zoek-gebeuren op te starten.

Na de registratie van mijn beroep dacht ik klaar te zijn met mijn diploma gebeuren (na 9 maanden daarmee bezig geweest te zijn). Helaas was dit een illusie, want het registratiebureau had geen exacte vergelijking van mijn opleidingsniveau gedaan met de Nieuw Zeelandse opleidingen, wat vereist wordt door de immigratiedienst om punten te kunnen claimen voor opleiding. Dus dat moet weer door een ander bureau gedaan worden, het NZQA. Gelukkig hinderd dat me verder niet in het sollicitatiegebeuren en kan ik daar al mee aan de slag.

De laatste maanden zijn we druk aan het mailen met Janneke van Newzealand-jobsearch en Robert van HITS immigration en hun zijn er van overtuigd dat ik de hoofdaanvrager moet worden bij het visum, wat dus inhoud dat ik het NZQA niet kan overslaan. Was Keith de hoofdaanvrager geweest, dan hadden we de punten voor opleiding automatisch gekregen omdat zijn school op een uitzonderingslijstje staat (waar mijn school niet op staat). Maar Keith zijn opleiding is een stuk minder gewild in Nieuw Zeeland en heeft veel minder kans om door de labour market test heen te komen, terwijl die van mij er zo goed als zeker wel doorheen komt. Dus ik ben maar weer braaf het molentje van eindeloze bureaucratie ingestapt en de papieren bij elkaar gesprokkeld om ook dit bureautje tevreden te stellen. Natuurlijk heeft het allemaal weer veel tijd nodig (hopelijk niet weer 9 maanden) en is het weer afwachten.

De paar sollicitaties die ik al zonder Janneke gedaan had, heeft me 1 uitnodiging opgeleverd bij de bloedbank in Christchurch om eens een keertje binnen te lopen (ik ben er nog niet achter of dat dan meteen een sollicitatiegesprek is) en voor de rest noppes. Jannekes zoektocht heeft 1 uitnodiging opgeleverd om te skypen/bellen over een baan op een lab, maar waar precies en bij welk bedrijf zijn we nog niet helemaal achter. Dat loopt via een 'recruiter'. In mijn oren klonk dat als 'uitzendbureau', maar blijkbaar is het toch wat anders. Een recruiter agency zoekt in opdracht van een werkgever naar werknemers en krijgt als beloning van die werkgever een percentage van het loon wat die werknemer gaat verdienen. Dus men komt wel in dienst van het bedrijf zelf en niet van het recruitment bureau. Effin, even afwachten totdat ze contact met me zoeken.

Nadat al dat gedoe aan het rollen was, hebben Keith en ik even wat vakantie genomen. We zijn een dagje gaan wandelen in een park verderop met wat flinke heuvels. De beenspiertjes moeten langzaam weer gaan wennen aan heuvels en bergen, want volgende week zitten we weer in het bergachtige Nieuw Zeeland. We waren erover verbaasd hoe onze conditie achteruit was gegaan in het afgelopen jaar. Binnen no-time liepen we te puffen als een stelletje stoomlocomotieven op die mini-heuveltjes. Dat beloofd wat als we dadelijk met volle bepakking aankomen op onze bestemming... Dus na aanleiding daarvan besloten we dat een auto kopen toch maar op het prioriteitenlijstje moest koment te staan.

Verder hebben we een dagje uit naar Frankfort gemaakt. Min of meer vrijwillig verplicht, want ook Keith moet een berg stempeltjes verzamelen om de immigratiedienst tevreden te houden.

Zijn stempeltjes waren van goud en kostte maar 20 dollar voor 4 stempels, terwijl ik 18.50 euro moest betalen per stempel zonder goud! Lijkt erop dat de Nederlandse overheid ons toch best wel afzet met sommige dingen. Na het stempeltjes gedoe heben we wat rondgelopen in de stad en overheerlijke chocolaatjes gekocht bij de uitvinder van de bourbon chocolade.

Op de terugweg nog gaan uit eten en toen was het verplichte ritje toch in een leuk dagje uit veranderd.

En dan de laatste dagen staan vooral in het teken van afscheid nemen. Een paar vrienden van Keith die in een andere staat wonen heben de moeite gedaan om even naar Kentucky te reizen om nog op bezoek te komen en familieleden nodigen ons constant uit om te komen eten. Dus we hebben dadelijk genoeg spek op de botten om een tijdje low-budget te kunnen leven in Nieuw Zeeland :p

Een reisplan hebben we nog niet. Aangezien dat afhankelijk zal zijn van solliciatiegesprekken is het moeilijk om daar een plan voor op te stellen. Zolang er niks tussenkomt, zullen we waarschijnlijk eerst naar het Northland reizen on Janneke en Robert te ontmoeten. Robert, een immigratieadviseur, heben we nog niet in dienst genomen, maar van alle adviseurs waarmee we de laatste maanden mee gemaild hebben, overwegen we eigenlijk alleen hem. We zijn er alleen nog niet helemaal achter of zo'n adviseur nou echt z'n geld waard is, want ze zijn allemaal peperduur en we komen er maar niet achter waar die prijzen dan op gebaseerd zijn. En in ons geval, waar we al zelf heel veel hebben uitgepluist en geregeld hebben, zou het niet eerlijk zijn om zulk bedrag te moeten betalen (vinden wij dan). Maarja, het zou wel prettig zijn om af en toe eens wat aan iemand te kunnen vragen als we het niet helemaal snappen... Dus we hopen een verhelderend gesprek over zulke zaken te kunnen hebben en een vorm van samenwerking te kunnen bewerkstelligen.

Dus tja, ik kan jullie nog niet echt vertellen waar we gaan terecht komen en wat we gaan doen. Buiten het feit dan dat we allereerst een auto gaan zoeken... We hebben allebei een tas van 23 kilo, een gitaar, 2 laptops en een tas met golfclubs, ik zie ons daar nog niet zo vrolijk mee rondlopen de hele dag :s