De afgelopen tijd hebben we wat knopen doorgehakt. Je kunt het wel eeuwig uitstellen, maar daar kom je geen stap mee verder. De grootste knoop was die van het aannemen van een immigratie adviseur. Na lang wikken en wegen hebben we toch besloten om er eentje te nemen.

Het kan ook wel zonder, dat geeft een slagingskans van ongeveer 70%, dus dat is nog helemaal zo slecht niet. Maar het probleem zit zich in hetgeen wat gebeurd in die andere 30%, dat de (werk)visum aanvraag wordt afgewezen. In dit geval heb je “no right of appeal” zoals ze dat zo zeggen. Dus dan weigert de immigratiedienst alle communicatie en wordt je zonder pardon het land uit gezet.

Nu vinden we 30% kans dat al onze dromen in duigen vallen best wel groot en hebben we er toch wel wat geld voor over om dit te proberen te voorkomen. De adviseur die we in dienst hebben genomen is iemand die helemaal voor zijn baan lijkt te gaan en zelfs graag nog een extraatje doet voor zijn klanten en is tevens een ex-werknemer van de immigratiedienst. Hij kan nog goed opschieten met zijn ex-collega's, dus dat kan alleen maar voordelen hebben dachten wij zo. Nu al zelfs zonder enige betaling en alleen een mailtje van onze kant dat we hem willen aannemen, is hij al driftig mee aan het zoeken naar werk en stuurt ie mijn CV naar wat pathologen die hij kent. Iets wat helemaal niet bij zijn werk hoort, maar och, we zeggen er zeker geen nee tegen :)

Dus hopelijk komt het nu allemaal helemaal goed zodra we een baan aanbod hebben.

Tot nu toe was het enige dat wat op een sollicitatiegesprek leek een gesprek met een recruiter die gespecialiseerd was op medische laboratoria. Maar ook dit was niet echt een standaard gesprek. De normale vragen over sterke en zwakke punten, werkervaring ed zaten er wel in, maar ook een heel relaas van zijn vakantie naar Europa, spirituele energie verschillen tussen Europa en Nieuw Zeeland en verhalen over waar ie was opgegroeid. Dit geeft me een beetje de indruk dat ik maar beter ook een net verhaaltje over mijn levensloop en geloofsovertuigingen kan samenstellen voor sollicitatiegesprekken ipv alleen over mijn werkervaring en opleiding :p

Een gelukkig toeval was wel dat onze favoriete settleplek overeenkwam met waar hij was opgegroeid en als analist gewerkt had. Dus hij zou ook even polsen bij zijn ex-werknemer of ie toevallig interesse in mij had.

Al met al lijkt het erop dat mijn naam langzaam via via wordt doorgegeven en dat is precies wat hier nodig is. Als je naam bekend is, dan wordt je sneller uitgenodigd voor een gesprek dan wanneer je zelf een nette sollicitatiebrief stuurt. Dus maar afwachten of ergens op die plekken een baantje vrij komt...

En verder hebben we nog een leuke knoop doorgehakt: We wonen niet meer in een tent, maar in een huis! Het toeristen seizoen begint langzaam op z'n einde te lopen en vakantiehuisjes zijn moeilijker te verhuren. Nu hebben we eentje gevonden die royaal met de huurprijs omlaag wilde gaan als wij de gaatjes in de verhuur opvulden. Na gezien te hebben dat er maar 7 dagen gereserveerd stonden in de komende 2 maanden, vonden we dat een heel goede deal. De meeste van die 7 dagen zijn rond Pasen en dan verwachten we toch weinig respons van potentiële werknemers en knijpen we er zelf eventjes tussenuit om wat zaken in Christchurch af te handelen. Een “vaste” woonplek komt ook beter over op werkgevers naar het schijnt. Ze denken dan dat je niet zomaar weer er tussenuit piept en makkelijker te bereiken bent. Een valse illusie, maar goed, als ze het zo willen, kunnen ze het zo krijgen. Ons huisje ligt op minder dan een uur rijden van Auckland, dus we zijn zo terug daar voor een gesprek of om het vliegtuig te nemen naar een van de andere steden en we hebben geen last van de drukke stad. Dus een ideale locatie voor ons :)

Voor de rest genieten we lekker van al het moois om ons heen en zijn we gewoon blij om hier te zijn. We doen af en toe eens een wandeling of zitten op het strand, we checken plichtsgetrouw elke door-de-weekse dag onze email en proberen iedereen die voor ons werkt achter de vodden aan te zitten, we lezen boekjes en verkennen onze nieuwe buurt. Kortom: we krijgen onze tijd nog goed om, zijn blij met alles wat we hebben en laden onze accu's op voor de spannende tijd die komen gaat.