Werk visum!
12 mei 2012
🇳🇿
vanuit Nieuw-Zeeland
Hehe, we hebben we een zeer interessante tijd
achter de rug...
Nadat we alles zo ver mogelijk geregeld hadden, vonden we dat we een korte vakantie verdiend hadden. We pakte ons hele zooitje weer in en begonnen vol goede moed aan de rit van 1100 km naar
Christchurch. Onderweg kwamen we uiteraard veel moois tegen. We hebben een aantal dagen lekker genoten van alle hotpools en termale activiteiten rondom Roturua. Aangezien we binnenkort weer inkomen
hebben, hebben we er lekker van genoten en leuke dingen gedaan zoals een dagje rondgewandeld en een cruise gedaan in een van de termale parken. Een soort van Yellow Stone in het klein zeg maar.
Daarna hadden we wat regenachtige dagen, maar ondanks dat was er toch een dagje droog genoeg om te gaan raften op de rivier bij Taihape. Het is een van de rivieren die ook in Lord of the Rings
gebruikt was, dus je kan er hele dure rafttochtjes op maken, maar wij gingen lekker een beetje verderop waar de prijzen wat meer binnen ons budget lagen. Ook nog steeds hele mooie uitzichten, ook
al liggen ze net buiten de film lokatie ;)
Verder wilden we een langere wandeling doen bij Masterton, maar dat was niet erg verstandig met het slechte weer. De bergtoppen waren omgeven door dikke, donkere wolken, dat zag er niet zo leuk uit
om een paar dagen te vertoeven. Na een beetje in die buurt rondgehangen te hebben in de hoop dat het opklaarde, besloten we uiteindelijk toch maar om naar de zon te rijden. Volgens de weerkaart
konden we die alleen vinden in de Nelson/Blenheim regio, dus we boekten de boot naar het Zuid Eiland.
In Nelson scheen inderdaad de zon. Hier konde we dus lekker weer ons vakantiegevoel tevoorschijn halen en onze neus weer buiten de deur steken. Na een dagje wandelen en rondtoeren rondom Nelson
zelf, reden we een klein stukje door naar Nelson Lakes, ons favoriete stukje Nieuw Zeeland. Hier wilde ik graag wat dagwandelingen doen en Keith wilde een 2daagse wandeling doen. Ik had er niet
zo'n goed gevoel over, maar kon dat niet echt met argumenten onderbouwen, dus we vertrokken uiteindelijk toch op de 2daagse wandeling.
De wandeling was erg mooi, alhoewel hij wel vrij slecht begaanbaar was. Ik was erg blij dat ik de dag van te voren een impuls aankoop had gedaan en had geinvesteerd in fatsoenlijke wandelschoenen.
1 paar wat ik had viel uit elkaar van ellende en mijn andere paar waren mijn 10 jaar oude boots, zonder enige grip en blarenveroorzakers zodra je probeerd berg op of berg af te lopen. Aangezien de
route over rotsblokken, modder en sneeuw op smalle bergpaadjes ging, heeft die beslissing voor nieuwe schoenen waarschijnlijk ervoor gezorgd dat ik zonder brokken deze wandeling overleeft heb :p
's Nachts in de hut kon ik de slaap niet vatten , mede dankzij onze medesnurkers in de kamer en dankzij een onbestemd naar gevoel en na een nachtje ronddraaien in mijn slaapzak konden we aan de
terugweg beginnen. De terugweg ging ook niet echt over rozen, wel door rivieren en tot kniediep in de modder, maar we deden rustig aan (Keith had ook niet echt goed geslapen, dus we hadden niet
veel animo om hard door te lopen).
Toen de auto in zicht was, was ik niet echt blij, wat ik wel verwachtte te zijn en toen we dichterbij kwamen zagen we waarom. Een achterruit was ingeslagen en al onze spullen waren verdwenen. Nu
was dit de enige keer dat we dus daadwerkelijk alles wat we bezaten in de auto lag. Normaal liet ik altijd de belangrijke dingen achter in een hostel, maar aangezien we 's morgens vanuit Nelson
vertrokken waren en niet van plan waren die 3 uur om te rijden om ze weer op te halen, hadden we dus echt alle erin liggen ipv alleen waardeloze zooi. Naja, het was een gok en we hebben die gok
verloren.
Zelfs onze ongewassen kleren waren doorgespit en wat items verdwenen, wat ons dus achterliet met alleen een paar vuile onderbroeken en de vieze modderkleren die we aanhadden op de wandeling. Zelfs
mijn dropjes waren gestolen! Maar... mijn gitaar, die veel meer waard is als mijn dropjes en kleren, die was er nog :p
Dus maar de modderkleren een beetje uitgewassen onder de douche en ronddraaien met de natte kleren aan voor de kachel totdat ze weer een beetje droog waren. Wonder boven wonder had de politie de
dader al te pakken voordat we aangifte hadden gedaan. Ze waren heel blij dat we in Nieuw Zeeland zouden blijven, want meestal waren touristen het slachtoffer en die wilden nooit meewerken met het
politie onderzoek, die wilden hun vakantie zo veel mogelijk ongestoord voorzetten en kwamen nooit terug voor een eventuele rechtszaak. Nou, dan heeft deze boef toch de verkeerde toeristen
uitgezocht, want wij vertellen de politie wel precies wat we kwijt zijn en hoe zwaar de emotionele schade is die we hebben opgelopen hoor! (voor de mensen die mijn humor niet zo goed kennen: we
hebben geen zware emotionele schade opgelopen, wij zijn daar veels te optimistisch voor).
Na goed, ook onze immigratie adviseur op de hoogte gesteld van het voorval, want ook alle documenten die we nog hadden en de kopien van alle documenten die hij had waren weg. Nu was Gregory Smith,
onze adviseur net iets slimmer als dat wij zijn, want hij had niet zo lang nodig om uit te vogelen dat we dit voorval in ons voordeel konden gebruiken. Hij speelde meteen de 'sympathy kaart' naar
de immigratiedienst en binnen een dag kregen we het werk visum! De mevrouw op de immigratiedienst wilde graag de visums persoonlijk aan ons overhandigen, wij dachten omdat ze misschien nog wat
vragen had ofzo. Maar het bleek dat ze alleen nog even persoonlijk haar medeleven wilde betuigen over het hele voorval, het had blijkbaar toch een hele diepe indruk op haar gemaakt :)
Dus deze nare ervaring pakte uiteindelijk toch nog erg positief uit. De politie is intussen druk met spullen achterhalen. Ze hebben al een paar kleine dingetjes van ons terug gevonden, maar helaas
nog niks van waarde, zoals onze hard drives, film camera, laptops etc.
Wij zijn het hele voorval intussen alweer ver vergeten en zijn druk met ons leven op orde te krijgen. Voorlopig wonen we even op de camping (in een 2 bij 4 cabin), maar we kijken druk rond voor wat
betere accommodatie.
Volgende week gaan we alweer verder met de volgende visum aanvraag, om permanent te mogen blijven, dus we zijn er nog wel even zoet mee. Gelukkig hebben we Impact Migration Services Ltd. aan onze
zijde, onze adviseur is echt een engel en zijn hulp met al dit gedoe is het geld dubbel en dwars waard. Langzaam beginnen we te geloven dat we daadwerkelijk tegen augustus ons visum gebeuren
geregeld kunnen hebben en we zonder gedoe daadwerkelijk kunnen beginnen met ons leven samen op te bouwen hier.
Reacties
Reacties
12 mei 2012, 09:14
Ja en pech en geluk liggen soms dicht bij elkaar, net als geluk en ongeluk. Hopelijk valt de schade mee en hebben jullie snel werk en inkomen. succes.
13 mei 2012, 21:18
Hoi Wendy en Keith,
Ik vind het top dat het nu voor jullie alweer dichter bij de werkelijkheid is om een leven in Nieuw Zeeland te kunnen opbouwen. Ik wens jullie dan ook alle geluk van de wereld.
m.v.g. Marleen
{{ reactie.post_date.date | formatDate('DD MMM YYYY HH:mm') }}
Reageer
Laat een reactie achter!
De volgende fout is opgetreden
- {{ error }}
Je reactie is opgeslagen!
