Zo, de eerste werkweek zit er weer op!

Dat is wel weer even wennen, vooral in de chaotische tijd waarin het desbetreffende lab zich bevindt. Ze waren de week voordat ik begon te werken naar het nieuwe lab verhuist. Die verhuizing ging natuurlijk niet zonder bobbeltjes in de weg, ook al zijn ze intussen dé experts in labje verhuizen (het is voor hun alweer de 6de verhuizing in een jaar tijd).

Kort samengevat: het ziet eruit als een puinhoop :p

Telefoon, intranet en internet werkt niet (vrij belangrijke dingen op een lab). Verder is het magazijn nog niet klaar, dus de voorraden voor alle analysers ed staan in hoopjes her en der verspreid, even iets pakken kan dus uitlopen op een lange speurtocht.

De monteurs en bouwvakkers lopen intussen vrolijk verder te boren en zagen, wat z'n impact heeft op de analysers, want die houden helemaal niet van stof...

Dus we krijgen genoeg ervaring in problemen oplossen die verband houden met stof dat in de apparatuur gekropen is, elke dag is het wel weer raak en werkt er iets niet ivm stof.

Verder is er dan nog het feit dat het personeel een samengeraapt hoopje is van mensen van concurrerende labs en nieuwelingen (dit lab krijgt er de 2/3 productie bij die hun concurrent eerst deed en het personeel van die concurrent werkt nu dus voor dit lab). Dus we zitten met een groep mensen die allemaal ervaren zijn, maar allemaal al hun eigen methodes ontwikkeld hebben om dingen te doen, wat soms ook wel voor uitdaging zorgt. De mensen die origineel bij dit lab hoorde, menen uiteraard dat alle nieuwelingen zich moeten aanpassen naar hun methodes, maar de nieuwelingen zijn in de meerderheid, dus die proberen gewoon hun eigen methodes te blijven houden. Dus er is momenteel geen gestructureerde manier van werken en structuur is eigenlijk wel heel belangrijk op een lab om fouten te voorkomen.

Gelukkig wonen er alleen nog optimisten hier in deze regio, dus ondanks de chaos en gebrek aan structuur, blijft iedereen er vrolijk en gemoedelijk onder :)

Het bedrijf doet wel z'n best om iedereen samen te smeden tot een groep. Elke afdeling heeft een vrij ruim budget om gezamenlijke activiteiten te organiseren en ze hebben verplichte bijeenkomsten waarin iedereen gemotiveerd wordt om over problemen te praten en oplossingen aan te dragen en om ook mensen van andere afdelingen te leren kennen.

Dus de dag voor mijn eerste werkdag had ik al mijn eerste etentje met de collega's van de afdeling en de dag na mijn eerste week al een bijeenkomst met peptalk en kennismaking met mensen van andere afdelingen.

Dus ze houden mij wel goed zoet met het bedrijf atm, wat inhoudt dat arme Keith meestal zijn tijd alleen moet doorbrengen... Dat is wel even wennen, na zo veel maanden samen gehad te hebben. Intussen hebben we wel een laptop gekocht, dus hij zet de zoektocht naar werk voort en speelt voor huisman.

De politie heeft intussen wat spullen terug gestuurd die ze van de boef hadden afgepakt. We kregen zelfs een paar bonus items, die helemaal niet van ons waren :p Helaas zaten ons hard drives, laptops, film camera en het kettinkje van mijn moeder er niet bij, die hadden we eigenlijk liever terug gehad als een Slipknot t-shirt en een pakje wiet (die dus niet van ons waren).

Na goed, we zijn nog in afwachting of we worden uitgenodigd om zielig te komen doen in de rechtszaal (volgens een advocaat waar we mee gepraat hadden was een rechter dan meer geneigd om een financiële vergoeding voor ons als straf op te leggen). We zijn intussen al blij met de dingen die we wel terug hebben, zoals Keith's dure winterjas en vliegvis spul.