We zijn bijna aangekomen bij het eindpunt van de bureaucratische rompslomp die een internationale verhuizing met zich meebrengt!

Dankzij de inspanningen van onze adviseur Gregory Smith was mijn permanent visum binnen 3 weken goedgekeurd. Gezien de normale doorloop tijd van 4-6 maanden voor zo'n visum, is dit een zeer goed resultaat! Helaas was de immigratiedienst niet helemaal overtuigd dat we de boel niet aan het bedonderen waren met een nep-relatie, ondanks alle overtuigende brieven van onze vrienden en familie en collega's (waarvoor nogmaals hartelijk dank, die brieven hebben Keith wel een werkvisum bezorgd!). Om te bewijzen dat we toch echt bij elkaar horen, moeten we nog tot 30 december samen blijven wonen (o, wat een straf). Nu denken we dat ons dat nog wel gaat lukken, dus Keith z'n permanent visum is ook zo goed als binnen.

Intussen heeft Keith ook een baan aangeboden gekregen als finance assistant bij een bedrijf dat een klein kwartiertje rijden van onze woning vandaan ligt, dus hij kan ook eindelijk weer aan de slag! Na zo lang zoeken, sollicitiebrieven sturen en afwijzigingen ontvangen is hij erg blij om weer aan het werk te mogen (vakantie is leuk, maar het is wel weer even genoeg geweest). Komende maandag mag ie beginnen.

Op mijn werk gaat alles goed. Langzaam begint het op een ordelijk lab te lijken. De problemen zitten in de logistiek. 's Morgens staan we meestal tot 11 uur ofzo uit onze neus te vreten totdat de eerste monsters binnen komen. Eerst was dat best gezellig, maar langzaam beginnen we ons te vervelen. We hebben zelfs alles glimmend schoon gepoetst uit verveling en zijn een beetje door onze ideeen heen om die eerste lege uurtjes op te vullen. Nu had ik dat onze manager verteld afgelopen week, want vervelen is niet zo mijn ding. Gisteren had ie een briljant idee om wat lege tijd op te vullen: een spreadsheet samen stellen met de afname tijden van de monsters, de tijd dat de monsters het gebouw binnen komen, de tijd dat de gegevens van het aanvraagformulier werden ingevoerd in de computer en de tijd dat wij de analyse uitvoeren. Nou, daar kwam de aap uit de mouw! Vaak komen monsters die bv om 10 uur 's morgens zijn afgenomen pas na 5 uur 's avonds op het lab terecht. Geen wonder dat we 's morgens geen werk hebben, als er geen couriers de buisjes naar onze lokatie heen brengen. En je raadt het al: 's middags en 's avonds rennen we ons de benen onder onze kont vandaan.

Dus er is nog ruimte voor verbetering. Ik heb pas 1 dag klaar in mijn spreadsheet, dus hopelijk tegen de tijd dat ik de data van enkele weken verwerkt heb, zijn de routes aangepast en kunnen we 's morgens al met ons werk beginnen :p Verder hebben we elke week wel vlaai, ahum, oftewel gekke cake/taart gevallen, want fatsoenlijke vlaai kennen ze hier niet. Worteltaart is hier vrij populair. Vreemd genoeg smaakt het best goed, al moet ik wel wennen aan het idee van groente in mijn taart. De meest populaire vlaai is meatpie, wat ik nog niet geprobeerd heb, want vlees in mijn vlaai staat me nog meer tegen als groente in mijn taart. Effin: deze Limburger moet nog even inburgeren in het gebak gebeuren.

Verder zijn we op proef bij een wandelclubje. Vooral nu in de winter met sneeuw ed leek het ons toch veiliger om met een groep op pad te gaan. Waarschijnlijk gaan we volgende week vooor het eerst met hun op pad. Met zo'n clubje komen we waarschijnlijk ook op plaatsen die we alleen niet gevonden hadden en komen we wat gelijkgestemde zielen tegen die ons hopelijk ook nog het een en ander kunnen leren over de gebieden waar we heen gaan.

Onze boef is intussen veroordeeld tot 150 uur communitie service. Helaas geen financiele vergoeding voor ons. We moeten even uitdokteren of het de moeite waard is om via het civiele recht te proberen om nog iets los te peuteren waar we wel wat aan hebben. En anders moeten we maar kijken of we onze boef kunnen inhuren om elke week ons huis te komen poetsen of zo, dat is ook community service :p

Verder zijn we er intussen achter dat kwa huisisolatie ze hier nog in de jaren 80 leven ofzo. Ongeveer 400.000 van de 4 miljoen kiwi's leven in een huis zonder enige isolatie, waaronder wijzelf. Nu valt het in dit kleine apartementje nog wel te doen kwa stookkosten, maar voor ons volgende huisje gaan we er dus wel zeker specifiek op letten of er isolatie is. Dus voor de volgende winter begint, zullen we wel verhuizen.

Het leven bevalt ons verder uitstekend hier. Genoeg leuke wandelingen in de buurt, vriendelijke mensen en over het algemeen niet te veel koude en regenachtige dagen hier in de wintertijd. Dus dat was het weer zover van deze kant van de wereld. Laat ook eens af en toe wat horen van de jullie kant van de wereld! ;)