Weer eventjes geleden dat ik een verhaaltje geschreven heb. Maar goed, nu gebeurd dan ook niet zo heel veel bijzonders meer, nu we weer 'normale' burgers zijn (naja, zo ver mogelijk dan, ik zal wel nooit helemaal perfect als 'nomaal' te omschijven zijn).

Effin, we zijn de winter doorgekomen zonder vrieswonden. Gelukkig was het niet al te koud, want ons schattige huisje was ook best wel geheel niet ge?soleerd. Dus de laaste maanden hebben we de nodige weekenden besteed aan huizenjacht. Dat is een hele klus hier. De meeste huizen zijn binnen een dag na het plaatsen van de advertentie al verhuurd! We hoorden van verschillende huiseigenaren dat ze binnen 24 uur iets van 40-50 reacties hadden op hun advertentie. Dus je moet er wel heel snel bij zijn wil je een kansje maken. Dus het ging allemaal niet zo relaxed als we graag wilden, maar we hebben toch een prachtig huis weten te huren. Met isolatie en met een uitzicht van heb ik jou daar! De lokatie is prachtig, al waren de mannen die de meubelen kwamen afleveren het daar niet zo mee eens. Want om die binnen te krijgen via de smalle, stijle paadjes naar het huis toe was een hele kunst. Maar dat was mooi niet ons probleem :p

Verder is het lab nu helemaal goedgekeurd volgens ISO 15189! Ja, dat was natuurlijk het niews waar iedereen op zat te wachten :p Na goed, het betekend dat we voldoen aan alle kwaliteitsnormen die gesteld worden aan medische laboratoria. Nu moet ik zeggen dat de ervaring met IANZ (het Nieuw Zeelandse accreditatie instituut) toch wel ietswat prettiger was als met hun Nederlandse tegenhanger CCKL. Minder gezeur over aftekenen en lijstjes maken die nergens op stellen en minder gedoe over processen beschrijven (zoals je SOP's zodanig schrijven dat elke idioot die je van de straat zou plukken het zou begrijpen wat erin staat). En dat is eigenlijk helemaal nog niet zo slecht naar mijn mening. Dat betekend dat je minder van je werktijd hoeft te verknoeien aan het documenteren van je werk en dus meer tijd hebt om daadwerkelijk je werk te doen. Na goed, dat is mijn interpretatie, daar zal bijv. CCKL het wel niet mee eens zijn uiteraard...

Wat dan te doen met al die extra tijd is nog steeds de grote vraag. Want ondanks dat is aangetoond dat we platweg gezegt tot het middaguur uit onze neus zitten te vreten, is er nog steeds niemand op het idee gekomen om ons werkzaamheden te geven gedurende deze tijd. De laatste tijd zit ik wat aan te rommelen met wat online cursussen en wat rond te snuffelen in de boeken op het lab. Verder heb ik een SOP geschreven en hou ik het lab keurig netjes schoon. Intussen zitten we zo ruim in het personeel dat we 's middags ook niet meer de benen onder onze kont uit te hoeven rennen, dus stress is een fenomeen dat niet meer voorkomt op dit lab. Achja, gelukkig hoef ik al die lanterfanters niet te betalen...

Een handige bijwerking van de ruime bezetting is dat je zonder enig probleem vrij kunt vragen. Geen gepuzzel en ruilen met collega's, gewoon je vrije dag opnemen en klaar. Afgelopen weekend hebben we daar dus even ons profijt van getrokken en lekker een lang weekendje weg gegaan. Lekker wandelen bij Mt Cook en dobberen in de hotpools bij Lake Tekapo!

Dat wandelen viel wel weer even tegen na al die rustige wintermaanden. We waren vergeten hoe lekker stijl omhoog ze hier wandelpaadjes maken. Gelukkig kwamen we een Engelse toerist tegen die ook even haar verhaal kwijt moest over hoe absurd ze de wandelroute vond. Dat deed wel weer even goed, omdat wij van mening waren dat het probleem was dat onze conditie achteruit was gegaan (vorig jaar liep ik de eerste paar wandelingen ook in mezelf te mopperen op de idioten die de paadjes zo stijl omhoog hadden aangelegd, maar een maand later verwachtte ik het niet anders meer). De route hebben we helaas toch niet afgemaakt, want we zagen hogerop mensen kniediep in de sneeuw zakken en op onze normale wandelschoenen was het niet verstandig om ons in het besneeuwde gedeelte te begeven. Een mooi excuus op te stoppen met bergop te ploeteren en weer bergaf te lopen :)

We vonden toch dat we het verdiend hadden om te relaxen in de hotpools bij Lake Tekapo, dus zo gezegt, zo gedaan. Ook maar meteen een returnpasje gepakt, zodat we de volgende dag na een andere berg opgetaffeld te zijn (dit keer wel tot de top) meteen weer het water in konden duiken. Al met al een geslaagd weekendje, dat er nog vele mogen volgen!

Dat waren de avonturen hier aan deze kant van de wereld weer, lieve kijkbuiskindertjes. Foto's volgen binnenkort ;)