Hallo luitjes!

Terwijl jullie allemaal zitten weg te zweten rond de 35-40 graden, zitten we hier midden in de winter. Wat eigenlijk best wel meevalt, want buiten een paar daagjes wat nachtvorst hebben we nog niks winterachtigs gezien hier. Maar heel misschien zien we komende week een paar sneeuwvlokjes voorbij komen, als dat zou gebeuren, dan maak ik er snel een foto van ;)

Verder gaat het allemaal opperbest hier.Tot nu toe weet ik nog steeds een mooie balans te vinden tussen mijn bedrijfje, mijn baan en studie. Ik ben wel van baan moeten veranderen, want na 3 jaar, dan toch eindelijk is de MPA op het lab geinstalleerd en daardoor was ik weer terug naar af met een 0-uren contract.

Voor de mede-labratten en andere geintereseerden: een MPA is een pre-analytisch systeem dat monsters uitverdeeld en centrifugeerd. Hier is een filmpje over hoe zoiets werkthttps://www.youtube.com/watch?v=HeYDq_3jXAQ Dat filmpje is een beetje "out-of-date", want in grote labs is dit systeem direct verbonden aan de andere analysers en kunnen de buisjes dus gewoon zelf een rondje over het lab lopen zonder inmenging van mensen. In sommige labs, is er zelfs een koelkast aan vastgemaakt en als alle analysers klaar zijn met een buisje, dan loopt het vanzelf de koelkast in. Erg indrukwekkend en ook een beetje deprimerend voor ons labratten om te zien hoe machines al ons werk overnemen...

Maar goed, genoeg "technisch" gebabbel. Dankzij deze introductie van een apparaat dat efficienter is als ik ooit kan zijn, moest ik dus op zoek naar een nieuwe inkomstbron. Ik had geluk, want ik liep eigenlijk meteen tegen mijn toekomstige baan aan. Het ziekenhuis lab was op zoek naar iemand voor 2 nachten per week, bij voorkeur iemand die klinische chemie en hematologie kon doen. Nou, dat kan ik uiteraard wel! Nu was het wel zo dat ze een hoger registratieniveau verlangde als ik had, voor "scientist" terwijl ik maar "technician" registratie had. Toch maar een solliciatie brief geschreven met de mededeling dat ik bezig was die registratie om te zetten. Intussen mijn oude baas gevraagd of hij een ondersteunende brief kon schrijven dat ik geschikt was om op dat niveau te werken (het is tenslotte gewoon het analisten niveau waar ik in Nederland al 9 jaar op gewerkt heb) en gelukkig kreeg ik de steun van mijn oude baas hierin.

Dus alle papierkraam maar weer ingestuurd op hoop van zegen. Al snel kwam het bericht terug dat ze niet blij waren met mijn opleiding (MBO4 kennen ze hier niet, dat wordt op 1 hoop gegooid met 1 en 2-jarige opleidingen). Deze keer liet ik me daar niet door van de wijs brengen zoals 3 jaar geleden en ben er zelf ingedoken om de diploma vergelijking voor hen te doen. Dus precies uitgezocht hoeveel uren en welke onderwerpen in mijn opleiding en de Nieuw Zeelandse opleiding zaten etc. Ook nog eens benadrukt dat ik al heel veel jaren op dat niveau gewerkt heb en dat we hele hoge standaarden in Nederland hebben voor gezondheidszorg en educatie. En yes, eindelijk kreeg ik dan toch toestemming om mijn beroep weer te mogen uitoefenen!

Intussen was ik al aangenomen in het ziekenhuis lab, die hadden er meer vertrouwen in dat het goed zou komen met die registratie dan ikzelf. Ik heb het gevoel dat ik eindelijk op mijn plekje ben aangekomen, wat labwerk betreft dan. Eindelijk weer klinische chemie en hematologie en "abnormale" patienten. Niet leuk voor de patienten, maar wel interessanter voor ons labratten ;) Als 100den buisjes zonder problemen door de analysers gaan, dan is er gewoon niet veel te doen voor ons, zeker niet als die buisjes ook nog eens op eigen houtje door het lab wandelen.

Studie gaat ook goed, tot dusver alleen maar goede punten. Dat is vooral te danken aan het feit dat ze alle lessen opnemen en die opnames op een website zetten, wat een gemak! Voor een part-time student zoals ik, is het heerlijk. Ik hoef dus alleen maar voor de praktijklessen en uitjes op bepaalde tijden naar school en kan de lessen dan 's avonds na het werk luisteren. intussen ben ik de bachelor of science aan het doen, dat zal nuttiger zijn op de lange termijn als horticulture alleen. In de bachelor zit ook een flinke portie horticulture, maar ik kan er veel meer kanten mee op.

Met mijn bedrijfje heb ik nu wel zo'n beetje genoeg klanten aan me gebonden om genoeg werk te hebben, maar niet zoveel dat ik moet stressen om het bij te houden. Al met al een mooie balans tussen mijn wekelijkse bezigheden.

Keith is intussen een geregistreerd financieel adviseur (ja dat is ook een beschermd beroep). Dus als iemand een miljoentje over heeft, hij kan je precies vertellen wat ermee te doen ;) Zijn baas is nog steeds druk met orde op zaken te stellen in het bedrijf, dus Keith's functie is nog niet aangepast naar zijn registratieniveau, maar het ziet er wel naar uit dat het goed komt.

Verder gaat het leven hier z'n gewone gangetje uiteraard. We gaan er nog steeds veel op uit, al vergeten we wel steeds vaker om het fototoestel mee te nemen. Wij zien dat als een feit van onze inburgering, om niet meer zoals de toeristen overal foto's van te maken. We lopen nu te gniffelen als we toeristen zien. Altijd zo herkenbaar met hun camera om de nek, hijgend en puffend, zwetend aan alle kanten, blikken van opperste verwondering over het uitzicht bij elke bocht. Ja, ja, zo waren wij ook in het begin. We genieten nog steeds van het uitzicht, maar nu niet meer zo hijgend en puffend :)